000			01253nam a2200241 i 4500
008			s2012 sp g glg
017			_aVG-511-2012
020			_a9788499144368
080	1		_a087.5:82
080	1		_a82-N
100			_aAlfaya, An _eaut _9773
245		0	_aO aroma do liquidámbar _c/ Alfaya, An
250			_a1ª ed.
260			_aVigo _b:Xerais _c,2012
300			_a155 p _b:il. col _c;19 cm
490	0		_aMerlín _v; 221
520	3		_aMiro non sabía que Susana estaba no cárcere, e Daniel devecía de pena porque Adelaida marchara a Guatemala para coidar da súa avoa enferma. Os dous estrañaban as súas nais; no entanto, uníronse na espera, compartindo segredos, animados pola harmónica de Humberto e a guitarra de Fermín, fartos do mal xenio de Manuela ou mortos de risa cos inventos de Vicente. Unha rosa fresca no cuarto de Susana mantiña viva a súa presenza no corazón de Miro; os recendos das herbas perfumadas de Adelaida, e sobre todo o aroma do liquidámbar, recordábanlle a Daniel o espírito feiticeiro da súa nai, e mais o de Violeta, a súa centenaria avoa.
521			_aTER
650			_aAmizade _91303
650			_aMadres e hijos _938329
700			_aSeoane, Marina _eill _91890
997			_e2